Dagboek 17 januari '10

Nieuwe start school

Deze week is de school weer begonnen. Weer nieuwe uitdagingen voor Sinco , de leerlingen en de andere leerkrachten.

Zelf ben ik af en toe lekker bezig in de bibliotheek. Een heleboel boeken wachten nog op een plekje. Ik heb al eens geschreven dat er meters boeken zijn om in te voegen. Sommige zijn spiksplinternieuw, anderen oud of gewoon ooit gelezen. De oude boeken zijn zeker niet de slechtste. Om te kunnen beoordelen of ze geschikt zijn voor onze bibliotheek moet ik wel weten waar het overgaat. Vaak wordt ik zo geboeid door een boek, dat ik bijna vergeet waarom ik daar zit. Gelukkig heb ik geen strenge baas, ha ha, dus is het een prachtige job. Toch heb ik wel hulp nodig van de Engelstaligen, want ik kan natuurlijk niet elk boek eerst gaan lezen. En soms kan ik niet even snel overzien of een boek goed is en bruikbaar. Ik ken de meeste schrijvers ook niet, dus ik moet eens wat mensen opporren om over mijn schouder mee te kijken.
Verder ben ik nogal bezig met het netjes zetten van de boeken. Als je een tijdje niet controleert, kom je van alles tegen, boeken op de verkeerde volgorde, boeken achterstevoren, schots en scheef, enz.  Toch zijn dat voor mij nog lastige dingen om die in het Engels duidelijk te maken, dus heb ik Sinco gevraagd de klassen nog eens op het hart te binden om zorgvuldig met de boeken om te gaan.  (Enkele leerlingen begrepen wel een beetje schuldbewust waar het om ging!)

Klamboeproject Mouk en Kol

Maandag heeft Sinco samen met de zendeling van de Kol stam de eerste partij klamboes klaargemaakt voor verzending naar de KOL stam en naar de Mouk stam.

De Mouk stam heeft een eigen gezondheidswerker - Sebastian - een betrouwbaar iemand. Afgelopen vrijdag is Sebastian aangekomen op de basis en blijft hier een week.. Velen van jullie hebben hem op de presentatie van de Mouk stam gezien, toen Sinco met het kleine vliegtuigje vorig jaar op bezoek ging en alvast een aantal klamboes heeft aangeboden. De man op die foto’s en twee van zijn kinderen zijn nu hier. Sinco had ze op de dag van hun aankomst te gast gevraagd voor een maaltijd.

Sebastian van de Mouk-stam en twee van zijn kinderen op bezoek ...

Vooral voor de twee kleine jongens was alles wat ze zagen een openbaring. Ze kwamen zo rechtstreeks uit het oerwoud, nu netjes aangekleed, hadden voor het eerst gevlogen en natuurlijk waren ze nooit in een huis, zoals de blanken dat hebben, geweest. Ze zeiden niets, maar de oogjes gingen heen en weer. De oudste van de twee, het jongentje dat voor proef onder de klamboe was gaan liggen, at smakelijk twee porties eten op. De jongste van de twee (links), misschien een jaar of 6, had al wat gegeten, dus had niet zoveel eetlust.

.

Na de maaltijd liet Sinco de presentatie en wat foto’s zien, vergroot met een beamer op de wand. Als ze iemand of zichzelf herkenden op de plaatjes verscheen er een brede grijns op hun donkere toetjes.

Ook toen Sinco een paar foto’s die hij die avond gemaakt had voor hen uitprintte en door het lamineerapparaat haalde, stonden ze er met hun neusjes bovenop. Een wereld ging voor hen open.
Sinco heeft van alles met Sebastian kunnen bespreken over het malaria project.

De laptop

Het lijkt erop dat een andere collega zendeling, die nu in Australie is omdat zijn zoontje een kleine oor-operatie moest ondergaan, een goede laptop voor Sinco koopt. Hij schreef tenminste "Laat dit maar aan mij over!". Dat klinkt goed. Donderdag komt hij hier terug. We zijn benieuwd.

Rachel

Ook hebben we Rachel, de Engelse lerares, die in Australië erg haar best voor ons heeft gedaan, een keer uitgenodigd voor de maaltijd. Dat was ook erg gezellig, we vroegen wat dingen over de Engelse taal en we lieten haar een paar regels in het Nederlands lezen. Dat was zo grappig! Het was absoluut niet te verstaan. Rachel heeft een of ander echt Engels accent, dat klinkt weer zo anders als de Amerikanen en anderen.

Kat als logee

Verder hadden we een hele brave kat te logeren voor een dag en een nacht. De baas en bazin hadden in Kavieng in het gasthuis gewerkt, maar waren vorig jaar op verlof naar Amerika gegaan. Iemand anders zorgde toen voor hun kat, een echte huiskat. Nu zouden de baasjes na 10 maanden terugkomen en hier op de basis komen wonen en werken. Omdat een dag voor hun aankomst een vliegtuigje van Kavieng deze kant op kwam, was de kat in een speciale krat overgestuurd. Van te voren had de “oppas” mij gemaild, wetend dat ik wel van katten houd, om een dag op te passen. Nu, dat is dus gebeurd, we hadden geen kind aan haar het grootste deel van de tijd lag ze lekker te slapen. Ze heeft verschillende plekjes uitgeprobeerd, ...

hier in de lamellen voor het raam ....., maar ...

tenslotte was ze ergens boven op een doos op een kast gaan liggen en heeft daar bijna tegen het plafond aan lekker de nacht en de volgende dag doorgebracht.  Maar ze vond ons natuurlijk wel vreemd. Toen de volgende dag haar bazin haar kwam ophalen, vertelde ze dat deze kat van hoge plekjes houdt, nu dat was duidelijk. Maar poeslief gaf niet veel blijk van herkenning en uiteindelijk hebben we haar met  enige list  gevangen en in een koelbox moeten doen om haar naar haar nieuwe huis te kunnen vervoeren. Tja, het is wat voor een kat, die snapt er natuurlijk ook niets meer van.

Opa en oma

Intussen zijn Martin en Tineke de Jong, onze buurtjes, ook voor de eerste keer opa en oma geworden.
Ze hebben een gezonde kleindochter en zijn natuurlijk helemaal blij.

... Naar begin